Isaac Borojovich

“Kiedy poznałem Isaaca byłem pod wrażeniem jego opowieści o przeżyciu Holokaustu oraz jego sposobu przedstawienia tematu z niezwykle humanistycznej pespektywy. Uderzyła mnie też twarda, bezkompromisowa natura tej opowieści i jej końcowe przesłanie o życiu i miłości. Jego słowa przywiodły mi na myśl dwie z lektur, które odcisnęły na mnie największe piętno: „Noc” Elie Wiesel oraz „Los utracony” Imre Kertész. Część opowieści, która została spisana w Montevideo oraz w Sabadell (Barcelona) przywołuje wspomnienia drogi życiowej głównego bohatera – prawdziwej maestrii w dziedzinie przebiegłości, intuicji i zdolności do rozpoznawania niebezpieczeństw, ale przede wszystkim do wynajdowania niezwykle efektywnych i intuicyjnych rozwiązań. Jest to historia nie oszczędzająca naszych emocji – zbudowana z anegdot, które następnie stają się kategoriami; surowa, bezpośrednia, pozbawiona moralizacji i współczucia. Historia pozornego anty-bohatera, który wykazuje się jasnością umysłu i niezwykłym człowieczeństwem.