Giza, la niña de la maleta

Dokument opowiada historię żydowskiej rodziny, usiłującej przeżyć w warszawskim getcie ze swoją 8-miesięczną, śmiertelnie chorą córką, którą w końcu udaje się wynieść z getta w walizce dzięki podziemnej chrześcijańskiej organizacji Zegota. Przez siedem lat jako Stefcia pozostaje pod opieką chrześcijańskiej rodziny, uczestniczącej w podziemnej walce z nazistami. Jej przybrany ojciec ginie w obozie koncentracyjnym Flossenburg, a jej starsza siostra, Danusia, staje się jedną z liderek ruchu oporu przeciwko nazistom.

Po wojnie Stefcia zostaje oddana swoim jedynym żyjącym krewnym, wujkowi i cioci. Dowiaduje się wtedy, że jej matka zginęła w komorze gazowej w Treblince, a ojciec w Auschwitz. Wujek i ciocia zabierają ją do Urugwaju, gdzie poznaje część rodziny, której udało się uciec przed wojną. Stefcia znów staje się Gizą, lecz nie odważy się pytać lub opowiadać o swojej przyszłości. W tym samym czasie polska rodzina, która wcześniej się nią opiekowała, próbuje się z nią skontaktować wysyłając listy do Montevideo, lecz rodzina nigdy jej ich nie przekaże. Z powodu tej przerwanej komunikacji, Giza myśli, że jej przybrana rodzina jej nie kochała.
Trwające 65 lat poszukiwania pozwalają Gizie odnaleźć córkę Danusi, Małgorzatę. Po przejmującej rozmowie telefonicznej udaje się umówić na spotkanie rok później w Warszawie. Wreszcie Danusia odzyskuje kontakt ze swoją przyrodnią siostrą, a wraz z nim wspomnienia pierwszych siedmiu lat życia.